Blauwe lucht en appeltjeslucht
Tggg... heeft mijn lief per ongeluk op de Verwijder-knop gedrukt, dus is mijn epistel voor vandaag verdwenen. Nou ja, het ging over hoeveel geluk we met het weer hadden tijdens de fietstochten. Tijdens de laatste tocht van Sazeret naar Sussat (42 km) hadden we een strak blauwe lucht en was 't zelfs wat warm. Gelukkig fietsten we door bosrijke omgeving.
O ja, de appeltjeslucht: daar herken je mensen aan als ze ketoacidose hebben, dat is als je veel te hoog zit met je bloedglucosewaarden en dan daardoor gaat verzuren (even heel kort door de bocht). Ik ademde nog geen appeltjeswalm uit, gelukkig. Maar zo goed als het de hele vakantie ging, zo mis ging het op de laatste fietsdag. Ik kwam niet meer vooruit, rare smaak in mijn mond, dorst, maar moest ook plassen. Alarmbellen. Bij een cafeetje gestopt en gemeten: 22,4 (moet tussen 4 en 10 zijn). Aansluiting van de insulinepomp zat goed, geen luchtbellen in het slangetje, met schone handen gemeten. De warmte? Of was deze toch toch een beetje veel van het goede en zorgde de adrenaline voor zo'n Puy de Dome in de mijn bloedsuikerspiegel?
[Hihi, deze post is nog langer geworden dan de originele, die mijn lief zo bruut had verwijderd. Gelukkig komt nu eindelijk die verwijderbevestiging in ons systeem.]
